Langs statige landhuizen en stille baaien

Het wordt nu een vast ritueel. Vroeg ontbijten en dan naar het CDTC. Gijs heeft er zin in en doet extra zijn best voor de foto's die ze vandaag van hem maken (en die wij volgende week vrijdag meekrijgen). De voorwerpen liggen nu weer in een bak met bonen en stuk voor stuk haalt hij ze er uit, ook de zo vervelende borstel. Rustig volgt hij de commando's. Bij het kiezen tussen borstel en massagestick duwt hij niet meer de eerste weg, maar kiest de tweede. Uitproberen bij Joanna is ook nog goed, iets minder wordt het als het even kort bij hem zelf gebeurt op de benen. Hij weet al meer wat er van hem wordt verwacht en sluit acties ook af met 'kaar'.

Op het dock is hij nog wat relaxter dan eerdere dagen, geniet hij van de interactie met Kanoa en zeker in het begin kan hij ook goed kiezen uit de kaartjes. Als hij de dolfijn met bal ziet zegt hij 'ba, ba' maar is de stap naar het daadwerkelijk aanwijzen van dat kaartje net te groot. De vermoeidheid begint mee te spelen na bijna 2 uur therapie, maar Heike wil de sessie positief afsluiten en dat lukt ook. Wij hebben het op afstand bekeken, kregen tussendoor nog even een showtje van Kanoa en bij de dagelijkse nabespreking aan de houten tafel buiten horen we dat Gijs goed bezig is. Bij het gedag zeggen hoort verplicht oogcontact, maar daar wil Gijs niet aan. De aanhouder wint, hij moet nog even mee naar binnen maar dan lukt het toch. Stijn komt al aangerend, hij heeft met juf Gabrielle lekker 'gewerkt'. Dag 4 van de therapie zit erop. Tot morgen!

In de middag verkennen we de Westpunt van het eiland, 40 km rijden naar de andere kant. Een route langs oude landhuizen. We stoppen niet overal, maar bij landhuis Dokterstuin is er een restaurantje bij. Een statig voorhuis met wat museumstukken en aan de achterkant een grote open ruimte onder een dak van golvend metaalplaat. Minder toeristisch, vooral Curacaos. Via Christoffelpark wordt het wat heuvelachtiger en slingeren de wegen zich richting Westpunt. "We gaan nog niet naar huis, nog lang niet. Au au au, en het lekkerste is voor jou". Stijn is lekker aan het zingen onderweg. Landhuis Knip is de volgende stop, onder luid protest van Gijs. We willen toch even kijken, er is een museumpje bij als herinnering aan de slavenopstand uit 1795 (die liep voor huisslaaf Tula niet zo best af).

We komen in het gebied van de baaien en bij Playa Lagun plonzen we even fijn in zee. Kleine baai, ondiep water en vanaf het begin al vissen te zien. Gijs gaat er enthousiast in, hoofd onder water en zout in de mond. Stijn gaat ook, wat voorzichtiger maar wel gewapend met snorkel. Wel duizend kleine witte visjes bij elkaar en o zie je die oranje daar? Erg leuk! Daarna even wat drinken bij een wat vervallen strandtentje zoals we er wel meer zien, duidelijk niet een toeristische hotspot hier. Wel lekker een corona en patatjes erbij (die verdacht veel naar vis smaken, maar dat maakt een ondeugende Gijs niets uit). Over de hoge Wilhelminabrug rijden we weer terug en zien het kleurrijke Punda en Otrabanda liggen.

Oja, nog 2 nachtjes slapen en dan is de familyswim (met de dolfijnen).