Genieten van de mooie momenten

"Gijs heeft het weer goed gedaan vandaag", zei Heike.

Niet omdat het zo'n lui jongetje is, maar om hem eens op een andere manier naar het dock te brengen, op een plankje met vier wieltjes. Of hij daar op wilde gaan zitten, geen probleem hoor voor Gijs, dat deed hij meteen. Heike was blij verrast. Hij vond het geweldig, af en toe een kreet als het even spannend werd, maar hij genoot volop!

Na afloop van iedere therapie sessie komt de therapeute even vertellen, het gesprek gaat nu al steeds meer naar de transfer naar huis, school, de normale omgeving. Hoe kunnen we het geleerde thuis verder aanbieden, hoe liever niet (meer) en wat dan juist wel. We krijgen nog een A4tje met tips&trics mee. Het is af en toe bijna onwerkelijk, wat ze hier bereiken. Het is de intensiteit, de dolfijn, de vakantiesfeer, het niets moeten, 'gewoon' relaxt zijn.

Daarom de middag ook heerlijk relaxt en genieten van een lunch bij Mundo Bizarro in Willemstad, rondje door Pietersmaai, dansen met de Buena Vista van Curacao en chillen op het strand (omdat er een flinke hagedis in het zwembad lag en we niet wisten of hij nu leefde of toch niet (vooral een dooie trok ons niet zo)).

Het strand dus, zonder camera, dat levert echt de beste herinneringen op. Gijs is nu op een punt beland, zijn trucje werkt niet meer. Gillen, boos of fysiek worden, daar wordt niet op gereageerd. Het maakt een ander niet duidelijk wat hij wél wil. Dus...als je dan nog een keer de zee in wil en het is je wel gelukt om zelf 1 Crocs aan te trekken (met bandje achter de hiel, jaja!), maar de ander...die moet mama doen... Aankijken en vragen, dan komt mama wel in actie. Maar vragen met dichtgeknepen ogen...hmm! Gijs werd heel boos, want...je begrijpt me toch wel!? Maar al snel draaide hij bij, kwam heel lief bij me zitten en keek me vragend aan. YES! Samen naar de zee, weer boos, want...ik snapte hem (weer) niet. Hij wilde de zee niet in, tikte heel slim op het zand en ging zitten. Hij wilde aan de waterlijn zitten, lekker de golven over zijn benen laten komen. Hij heeft heerlijk gezeten, zakte steeds verder in het zand, genieten was t.