Dag 1
Blijf op de hoogte en volg Gijs
30 April 2018 | Curaçao, Curaçao
Gijs heeft er heel veel zin in en staat met zijn rugzakje als eerste klaar voor vertrek. De jongens worden allebei meegenomen door de stagiair/assistente. Ricarda de therapeute stelt ons een aantal vragen, ze wil graag weten wie wij zijn. Uiteindelijk gaat het over Gijs, wie hij is en waarvoor hij de therapie volgt.
Gijs heeft moeite met overgangen van de ene naar de andere activiteit. Of heeft angst voor het onbekende, denk aan de wandeling die we zondag hebben gemaakt. Voor ons inclusief Stijn is de omgeving ook nieuw, maar wij kunnen ons wel een voorstelling maken; een gebied aan de Westpunt met uitzicht op de kustlijn waar de zee ruw tegenaan bonkt. Als Gijs het eenmaal heeft gezien en beleeft, lukt het hem beter te ontspannen.
Dit ontspannen is een doel voor de therapie, zijn prikkelverwerking, de sensorische integratie, gericht op het meer één worden met zijn eigen lijf.
De therapeute weet voldoende en gaat aan de slag. Gijs - zo horen we later - was minder geïnteresseerd in de opdrachten in het centrum, hij tikte op de picto van de drijfgordel, die wilde hij aan, de zee in naar zijn dolfijn Chabelita.
In een prachtig wetsuit kwam meneer naar buiten, liep keurig mee en wachtte rustig terwijl de therapeute zich omkleedde. Eindelijk was t dan zover, hij mocht naar het dock en wij volgden. Dit keer op een mooie afstand, niet te groot, waardoor we gemakkelijk veel foto’s kunnen maken.
Gijs had er veel plezier in, hij gilde het uit. Van plezier, zei Ricarda. De eerste dag stond vooral in het teken van wennen aan elkaar, Gijs en de dolfijn Chabelita. Zolang Gijs in een hoge spanning zat, bemerkte de dolfijn dit direct en reageerde ook gespannen. Bij aanraking zwom ze snel weg.
Even later ging dat al veel beter en lukte het Gijs om haar rustig en ontspannen aan te raken, Chabelita liet dit toe en bleef ook rustig. Ze spiegelt zijn gedrag, Gijs merkte dat na een aantal aanrakingen. Heel knap!
Gijs raakte haar aan met zijn voeten, met zijn handen vond hij de aanraking lastig. Ricarda vertelde dat zijn handen blijkbaar gevoelig(er) zijn voor aanraking.
Na zo’n eerste dag had ze al een goed beeld van onze Gijs. Een lief charmant jongetje, dat goed contact maakt, plezier beleeft aan de therapie, de kunstjes van Chabelita nauwlettend volgt. Op de eerste dag de dolfijn al een kusje geven, ging hem wat te ver, die snuit zo vlak voor zijn gezicht, dat verhoogde de spanning direct. Gijs vindt het lastig (op onverwachte situaties) zijn grens aan te geven zonder daarbij de spanning in zijn lijf te verhogen. Hierdoor blokkeert hij als het ware, wat adequaat en rustig reageren lastig maakt: “Stop, houd op”, of “Nee, ik wil niet”! Hier zal ze de komende weken aan werken.
Stijn vormt samen met een jongen van 11 jaar de brusjesgroep in de vroege ochtend. Dit jaar wordt er ook stilgestaan bij het hebben van een brusje met een beperking, wat betekent dit nu voor Stijn. Er wordt gebruik gemaakt van een boekje waarin over dit onderwerp wordt verteld. De begeleidster was heel enthousiast over hoe goed Stijn al kan lezen, heel knap!
Voor een eerste dag therapie was het wel even voldoende inspanning. Tijd voor ontspanning, een filmpje of een goed boek. En als de zon niet zo fel meer is, nemen de mannen aan het einde van de middag een verfrissende duik in het zwembad.
We sluiten de dag af met een kleine en snelle hap bij Hemingway.
Gijs heeft moeite met overgangen van de ene naar de andere activiteit. Of heeft angst voor het onbekende, denk aan de wandeling die we zondag hebben gemaakt. Voor ons inclusief Stijn is de omgeving ook nieuw, maar wij kunnen ons wel een voorstelling maken; een gebied aan de Westpunt met uitzicht op de kustlijn waar de zee ruw tegenaan bonkt. Als Gijs het eenmaal heeft gezien en beleeft, lukt het hem beter te ontspannen.
Dit ontspannen is een doel voor de therapie, zijn prikkelverwerking, de sensorische integratie, gericht op het meer één worden met zijn eigen lijf.
De therapeute weet voldoende en gaat aan de slag. Gijs - zo horen we later - was minder geïnteresseerd in de opdrachten in het centrum, hij tikte op de picto van de drijfgordel, die wilde hij aan, de zee in naar zijn dolfijn Chabelita.
In een prachtig wetsuit kwam meneer naar buiten, liep keurig mee en wachtte rustig terwijl de therapeute zich omkleedde. Eindelijk was t dan zover, hij mocht naar het dock en wij volgden. Dit keer op een mooie afstand, niet te groot, waardoor we gemakkelijk veel foto’s kunnen maken.
Gijs had er veel plezier in, hij gilde het uit. Van plezier, zei Ricarda. De eerste dag stond vooral in het teken van wennen aan elkaar, Gijs en de dolfijn Chabelita. Zolang Gijs in een hoge spanning zat, bemerkte de dolfijn dit direct en reageerde ook gespannen. Bij aanraking zwom ze snel weg.
Even later ging dat al veel beter en lukte het Gijs om haar rustig en ontspannen aan te raken, Chabelita liet dit toe en bleef ook rustig. Ze spiegelt zijn gedrag, Gijs merkte dat na een aantal aanrakingen. Heel knap!
Gijs raakte haar aan met zijn voeten, met zijn handen vond hij de aanraking lastig. Ricarda vertelde dat zijn handen blijkbaar gevoelig(er) zijn voor aanraking.
Na zo’n eerste dag had ze al een goed beeld van onze Gijs. Een lief charmant jongetje, dat goed contact maakt, plezier beleeft aan de therapie, de kunstjes van Chabelita nauwlettend volgt. Op de eerste dag de dolfijn al een kusje geven, ging hem wat te ver, die snuit zo vlak voor zijn gezicht, dat verhoogde de spanning direct. Gijs vindt het lastig (op onverwachte situaties) zijn grens aan te geven zonder daarbij de spanning in zijn lijf te verhogen. Hierdoor blokkeert hij als het ware, wat adequaat en rustig reageren lastig maakt: “Stop, houd op”, of “Nee, ik wil niet”! Hier zal ze de komende weken aan werken.
Stijn vormt samen met een jongen van 11 jaar de brusjesgroep in de vroege ochtend. Dit jaar wordt er ook stilgestaan bij het hebben van een brusje met een beperking, wat betekent dit nu voor Stijn. Er wordt gebruik gemaakt van een boekje waarin over dit onderwerp wordt verteld. De begeleidster was heel enthousiast over hoe goed Stijn al kan lezen, heel knap!
Voor een eerste dag therapie was het wel even voldoende inspanning. Tijd voor ontspanning, een filmpje of een goed boek. En als de zon niet zo fel meer is, nemen de mannen aan het einde van de middag een verfrissende duik in het zwembad.
We sluiten de dag af met een kleine en snelle hap bij Hemingway.
-
01 Mei 2018 - 08:42
Irma Van Der Kraaij:
Wat een mooi en indrukwekkend verhaal...... en dit is nog maar het begin.
Heel veel plezier daar en veel succes.
Liefs,
Irma -
01 Mei 2018 - 17:41
Yvon Boonekamp:
Leuk en mooi om te zien dat Gijs het herkent!
Superleuk om jullie te volgen!
Groetjes Yvon -
01 Mei 2018 - 19:41
Tessa:
Wat mooi om te lezen zeg!!! Inmiddels alle verslagen gelezen met veel plezier en wat gaaf dat ze als zo'n goed beeld hebben van Gijs. Heel veel plezier! Lekker genieten
-
05 Mei 2018 - 17:31
Sandra:
Mooi dat jullie dit doen met Gijs en Stijn.
Blijven werken aan verbeteringen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
