We duiken er wat dieper in

Dag 4. Na het gezamenlijk bekijken van de video’s van de sessie van Gijs van gisterochtend stelt Ricarda voor dat een van ons vandaag bij de binnensessie aanwezig is. Yvonne gaat mee en ziet hoe Gijs makkelijk ontspant in haar veilige aanwezigheid. Gijs krijgt de keuze uit 3 veilige plekken: een klein tentje, twee zitkussens. Of wil hij misschien op de mat zitten? Voor Gijs eigenlijk te veel keuze, zijn mama mag kiezen. Het tentje of…Gijs tikt op de rode zitzak, die wordt t. Gijs gaat lekker zitten en krijgt een verzwaarde over zijn benen, die deken voorzorgt diepe druk bij Gijs. Hij pakt de dolfijnknuffel erbij en pakt een stekelige bal uit de bak. Best wel een eng balletje, met die stekeltjes, hijnlegt het weer terug. Dan pakt hij het nog een keer en aait de knuffel ermee. Als zijn mama hem nadoet, duikt hij weg, als ze hem er maar niet mee aanraakt. Hij was duidelijk even de controle kwijt. Even later ontspande hij weer en ging zowaar op zijn rug liggen (doet tie anders nooit). Met diepe druk zijn romp en armen aanraken, hij was totaal ontspannen, heerlijk voor Gijs.

Daarna loopt de veiligheid naar buiten en merkt de therapeut dat het voor hem moeilijker wordt. Ze laat hem gillen, maar het gooien houdt ze tegen. Niet door alles te verplaatsen zoals eerder deze week, maar door hem af te weren. Hij moet af van de prikkel en de reactie die het gooien voor hem heeft. En het idee is ook dat hij wat makkelijker ook bij anderen, ook bijv. op school, de veiligheid moet kunnen vinden. De sensorische integratie (met oa steeds wat nieuwe prikkels) is daarbij het fundament dat gelegd moet worden zodat hij ook na de therapie de dingen makkelijker kan gaan oppakken. Dat vraagt nog wel wat werk de komende week ;-)

Maar tot nu toe is ze supertevreden met hoe het gaat en hoe Gijs het oppikt. Ook de andere therapeuten zien al een groot verschil met maandag. In het water met Chabelita is hij veel rustiger, durft haar te aaien met zijn hand, maar een kusje geven gaat nog net te ver. Slim maken ze gebruik van twee keuzes: een kus of een skiboard. Hij kiest voor de laatste kaart, ook best eng in het begin, maar als hij merkt dat ze dan met de dolfijn hard over het water gaan scheren wordt Gijs dolenthousiast. Tussendoor is hij aan het zingen en genieten van de geluiden die de dolfijn maakt.

Aansluitend gaan Yvonne en Stijn maar de workshop ‘alles wat je altijd over dolfijnen wilde weten’ en probeer ik met Gijs samen naar het huisje te lopen. Ondanks dat ik hem vertel wat we gaan doen en dat de iPad daar klaar ligt wil hij toch steeds terug naar zijn veilige moeder. Zeker als hij per ongeluk ook nog eens met zijn hoofd tegen de tourniquet aanloopt. Huilen natuurlijk, al is het meer de spanning en vermoeidheid na de sessie dan dat het echt pijn doet. Vrij snel kan ik hem troosten en trek ik hem mee naar het huisje. Eenmaal voorbij het hek gaat het weer vanzelf.

Na de lunch zit Gijs lekker buiten op een ligstoel en laat hij de harde wind lekker binenkomen als prikkel, zijn blonde haren wapperen alle kanten op, ondertussen lachend en kijkend naar zijn iPad op schoot.

Tijd voor wat actie deze middag! 2 jaar geleden niet aan toe gekomen, maar de onderwaterwereld is hier natuurlijk erg de moeite waard. Rondom het eiland liggen diverse koraalriffen, dus leek het mij de moeite waard om weer eens een proefduik te doen. Dat heb ik ooit ook gedaan in Egypte, Thailand en een silo in Duitsland. Bij Blue Bay op Mambo Beach eerst wat formulieren invullen, een quizje doen en dan mag ik het ondiepe water in. Eerst wat oefeningen met oa mondstuk in/uit, klaren en water uit masker blazen en dan kunnen we richting rif zwemmen. Ik ben naast de instructeur de enige deelnemer dus krijg volop de ruimte. De vissen worden steeds kleurrijker, blauw, geel, met cirkels, strepen en alles door elkaar, steeds groter en ook het koraalrif wordt steeds gevarieerder en mooier naarmate we dieper komen. Echt heel mooi om te zien. Bij een proefduik mag je zelf helaas geen camera meenemen, maar de instructeur wilde die van ons wel vasthouden. Hji heeft het geprobeerd, maar helaas is er maar 1 foto gelukt. Gelukkig zit de rest nog in mijn hoofd. ;-)

Op de terugweg kom ik Yvonne en de jongens tegen, zij hebben ondertussen lekker een ijsje gegeten bij Limoncello, het Italiaanse restaurant hier aan de overkant. Stijn kan niet wachten om weer het zwembad in te duiken, dus snel de zwembrillen, waterpistolen en drijfslang halen. Die laatste is steeds interessanter geworden voor Gijs. Eerst gooide hij hem zo snel en ver mogelijk weg, maar gisteren en vandaag pakt hij zelf de slang en loopt door het ondiepe bad. Als hij het zat is, gaat hij het bad uit en trekt zijn flipflops aan. Gijs weet heel goed waarons appartement is, maar de andere kant op lopen is soms leuker.
Stijn blijft nog even en maakt de nodige bommetjes en zwemt steeds zonder hulpmiddelen terug. Goede oefening voor zijn zwemdiploma.