Go with the Flow

Gijs heeft er weer zin in vandaag. Het pakt zijn tas, volgt gedurfd het voorbeeld om onder de gesloten slagboom door te gaan en kijkt blij op als hij Ricarda en Allison aan ziet komen lopen.

Iets later slaat dat om en horen we hem gillen als hij aan het ‘werken’ is. In de nabespreking horen we dat hij eerst heel goed meedeed, maar toen de volgende stap onduidelijk was begon hij te gooien met alles wat los en vast zat. Flink in de stress. In plaats van er tegenin te gaan liet de therapeut hem juist gaan, maar probeerde hem wel te sussen en verbaal te overtuigen. Ook nog met hem zitten en diepe druk geven, maar hij is toch best sterk. Echt kalmeren lukt niet totdat ze iets anders aanbood: de schommel. Toen was het snel over en ging het ook heel goed.

Op het dock is Gijs een stuk rustiger, wijst hij netjes de keuzekaarten aan en laat hij Chabelita lekker met de ring spelen en kijkt hij aandachtig toe. Hij volgt alles met zijn ogen. De dolfijn voelt de rust ook en er is alleen gegil van Gijs te horen uit enthousiasme bij de laatste saltosprong. Bij het terugkomen van het zwemmen ziet hij ons wel, maar we doen er even niet toe. Ricarda en Allison zijn nu belangrijker. ;-)

Ricarda vertelt dat ze vandaag Gijs wel heel goed heeft kunnen lezen, dat maakt het ook makkelijker om een plan te maken. Hij blijft flink achter met zijn prikkelverwerking, blijft daardoor soms letterlijk even hangen, maar er zit veel meer in Gijs. Hij bouwt duidelijk spanning op doordat hij niet altijd goed begrepen wordt en dat uit zich dan vaak in gooien en gillen. Om de reactie die hij daar op krijgt moet hij vaak lachen, dus blijft hij dat gedrag herhalen. En krijgt daardoor mogelijk ten onrechte ook van zichzelf het beeld van de lastige jongen. Terwijl ze ziet dat hij juist een hele lieve jongen is (weten we wel ;-)). Dat beeld probeert ze te veranderen door veel complimenten te geven en daar reageert hij al goed op. Die prikkelverwerking is een ander belangrijk punt, net als zijn communicatie. Ook daarin denkt ze dat hij zeker nog stappen kan maken.

Na de therapie volg ik een van de vele workshops die ze voor ouders aanbieden. Dit keer vertelt een psycholoog over gedragsverandering door belonen. Het verhaal van de ochtend komt heel goed terug in haar filosofie. De metafoor van de colafles die druk opbouwt door het geschud en dan tot explosie leidt, met daarbij tips om minder te schudden, maar ook af en toe de druk er af proberen te halen door de dop een beetje los te draaien. Positief belonen helpt. Dat begint met dingen zoals chocolade (of popcorn voor Gijs) of 10 min op de iPad, maar altijd wel in combinatie met complimenten en uiteindelijk zouden die alleen ook voldoende moeten zijn. Een beloningsplan maken met de nodige picto’s is een goede tip daarbij.

Het mooie van deze therapie ver weg is dat je zelf ook alle tijd hebt om dingen te proberen, dus al bij de lunch kunnen we wat dingen uitproberen op Gijs. En dan werken tips als geven van orientatie/richting, veel complimentjes, maar ook vragen wat hij wil best goed bij het brood smeren. En bijvoorbeeld de geliefde pot chocopasta bewust een keer niet op tafel zetten zodat hij wat anders kiest ;-)

Genoeg gewerkt vandaag, het is hier de dag van de arbeid en dat is een feestdag waarop alles dicht is. De kleine dierentuin schijnt volgens hun website open te zijn, maar na drie rondjes eromheen rijden zien we door het hek niet veel meer dan een verdwaalde flamingo, een paar paarden en vooral 1 grote bouwval. ‘Under construction’, zoals wel meer hier op Curacao. Gelukkig hebben we nog wel een roze olifant gezien (geen grap, maar het was wel een beeld).

We springen nog snel even in het zwembad en dan door naar de welkomstborrel met alle families die hier therapie volgen. Stijn vermaakt zich met nieuwe vriend Cas (11) uit het brusjesprogramma en Gijs wordt nog even vertroeteld door Ricarda.

Go with the flow or ride against the tide ?