The other side

Vandaag zijn de rollen omgedraaid. Gijs blijft langs de kant en wij mogen met z’n drieën het water in met de dolfijn. Gijs mag lekker binnenspelen, wij trekken na de instructievideo onze zwemvliezen en drijfgordel aan en mogen met de dolfijnentrainster naar Chabelita. Tijd voor de ‘familyswim’, waarbij wij ook de dolfijn van dichtbij kunnen ervaren en zo een beetje het gevoel krijgen dat Gijs hier elke dag heeft. Een mooie beloning voor Stijn, die al snel weer de eerder deze week geleerde gebaren op de dolfijn wil loslaten. De huisfotograaf maakt ondertussen volop foto’s (die krijgen we volgende week mee) en zelf schiet ik er ook een paar vanuit het water.

Kusjes, spartelen, handen/vinnen schudden, springen over de stok, de hele trucendoos gaat open. Maar het meezwemmen en aaien blijft toch het meest bijzondere. Yvonne komt ook helemaal tot rust (wel nadat Chabelita in een ondeugende bui haar grenzen een beetje aan het opzoeken was en haar bijna in de hekken parkeerde, maar ja zij heeft ook weekend ;-)). Stijn mag nog een rondje full speed met Chabelita en pakt daarna op het dock zijn rol als dolfijntrainer met gebaren geven en vis voeren weer op. Echt bijzonder en ze nemen ook alle tijd vandaag. Nog leuker dan 2 jaar geleden.

We lunchen uitgebreid op de veranda bij ons appartement waar de kaas vandaag bijna van je brood waait en de hagelslag beter in het pak kan blijven. Tussendoor ook nog even Whatsappen met 9000 km verderop aan de andere kant van de oceaan vanwege de voorverkoop voor het nieuwe theaterseizoen. Stijn belt met beeld met 2 vriendjes en vertelt ze alles over de dolfijnen, laat zijn kamer zien, de 3 tvs in het huisje en al zijn muggenbulten.

Met de huurauto rijden we naar Willemstad. Eerst een rondje door Punda, oa langs het beeld met 3 metalen gele vogels met gitaar en twee drums ervoor. Die vragen natuurlijk om wat roffels van Gijs en Stijn. Voor Stijn is bij het winkelen de souvenirjacht begonnen en als snel ziet hij T shirts die kleur krijgen als de zon erop schijnt. Die wil hij! Nog even geduld, we zijn er net. We wandelen over de brug bij St Anna baai naar Otra Banda (de andere kant) van de stad op weg naar een tip uit de good old lonely planet. De pdf versie weliswaar, want Curacao beslaat maar een schamele 20 pagina’s in de dikke LP over the Carribean. Eerst langs de speeltuin van 2 jaar geleden met de kleine draaimolen. Leverde toen mooie foto’s op en Stijn heeft het direct naar zijn zin, ook met wat locals erbij. Gijs wil niet en na een paar keer tevergeefs vragen geven we de moed op. Maar als het toestel leeg is loopt hij er zelf naar toe, wil hij toch een rondje en schatert het uit.

Dan die tip, Gouverneur De Rouville, erg leuk café/restaurantje met een binnenplaats met bomen. Gemoedelijke sfeer, beetje koloniaals, jazz muziek op de achtergrond, met enorme glazen ice tea voor de jongens en een Gouverneur Sunset cocktail voor Yvonne met oa passoa erin. De huisgemaakte taco chips met paprika poeder was verrukkelijk. Ondertussen is de brug opengegaan voor een flink vrachtschip en besluiten we om het veerpontje terug te pakken. Een nieuwe ervaring in Willemstad en mooi om zo’n groot schip van dichtbij voorbij te zien komen met op de achtergrond de gekleurde huizen van Punda.

Gijs herkent aan een houten richtingaanwijzer bij een Italiaanse gestreepte koe dat er ijs in de buurt is en zo worden we een steegje ingetrokken voor een heerlijk Italiaans ijsje. De pannacotta met caramel smaakt me prima. Nog even poseren voor en in de letters Curacao en Dushi op het plein en dan lopen we terug naar de auto. Stijn in zijn nieuwe shirt, lichtgekleurd omdat het vandaag een beetje bewolkt is (voordeel: dat scheelt wel wat smeren).

Zatedagavond vanaf 19:30u weer muziek bij Hemingway, dus we gaan straks maar eens kijken (als de jongens en wij wakker kunnen blijven……)