Dagboek der vergeten dingen

In een dagboek zoals dit zitten de grote dingen en de kleine herinneringen. Zodat we het later zelf nog eens kunnen teruglezen, of Stijn, of Gijs? Dat laatste blijft waarschijnlijk bij hopen, al weet je het nooit. Ook nu zien we al de stapjes die hij maakt en hopelijk zorgt het nieuwe fundament ook dat het nog even doorgaat als we weer terug zijn.

Bij de therapie pakt hij de draad van gisteren weer op en Gijs herkent het ritme in de les nu al en corrigeert Ricarda als ze er even vanaf wijkt ;-). Binnen zijn er weer de nodige 3 woordzinnen, met oa stok en spet(teren). Hij komt ook sneller naar buiten. In zee is hij rustiger, hangt niet meer aan de nek van Ricarda en maakt veel contact met Chabelita. Gijs geniet volop van het snelle rondje. Op het dock nog even werken met de vervelende borstels. Op zijn eigen arm of been is wat teveel, maar prima als het bij een van de begeleiders gebeurt. De borstel hoeft ook niet perse uit beeld om rustig te worden.

Gijs is duidelijk wel moe, dus we doen even rustig aan. Ook lekker om op de veranda een boek te lezen. Ik had de ruim 800 pagina’s Carlos Ruiz Safon ook speciaal voor hier bewaard. Met daarin een hoofdrol voor oa Barcelona en het Kerkhof der Vergeten Boeken.

‘Hier leven voor altijd de boeken die niemand zich meer herinnert, de boeken die in vergetelheid zijn geraakt in zich in de tijd hebben vergist en wachten op de dag dat ze overgaan naar de handen van een nieuwe lezer, een nieuwe geest. Elk boek dat je hier ziet, is ooit de beste vriend geweest van iemand. Elk boek bevat zielen. De ziel van degene die het geschreven heeft, en de ziel van hen die het gelezen hebben en erover gedroomd hebben.’

We lunchen aan zee in Pietermaai bij de Scuba Lodge. Ook een plek met een verleden. Vroeger net buiten de oude stadsmuur een wijk voor theater en kroegen voor o.a. de zeelieden, daarna flink in verval geraakt en een plek voor prostituees en bedelaars. De 5 panden op een rij zijn totaal verbouwd, van een opvallend kleurtje voorzien en vormen nu een gezellig hotel/café/restaurant aan het water. Gijs speelt lekker met het zand, Stijn verkoopt denkbeeldige ijsjes in de speeltuin en wij kijken naar het cruiseschip dat bij Willemstad komt aanmeren.

Ik ga samen met Stijn even wat boodschappen doen en we filosoferen over het vliegtuig bij het vervallen restaurant waar we dan vaak langsrijden. Was er eerst een restaurant en toen een vliegtuig op neergestort of was het eerst een vliegtuig waar ze een leuk thema restaurant van hebben gemaakt. Maar waar het vliegtuigvoer niet echt aansloeg?

Natuurlijk nog even zwemtijd en daarna lees ik mijn boek uit. Voelt altijd even leeg als het zover is, eerst even nagenieten en nog niet beginnen aan een volgende.

Na de uitgebreide lunch houden we het eten simpel met een tosti ham/kaas op ons eigen terras. Nog even genieten van de zonsondergang op de brug voor ons huisje en dan wordt het tijd voor Professor Stupido die een heel hoofdstuk lang allerlei dingen, dieren, mensen, wereld en uiteindelijk zichzelf on-uitvindt. Hopelijk kunnen de jongens lekker slapen…